En Havalı Başlık Enter

Şaka şaka; insan gibi değil, insan olmak.

Ne zaman kafamda kelimeler birbirini kovalarsa,

Ne zaman kendi kendime durduk yerde başı sonu belli cümleler kursam belli ki akıtma zamanı gelmiştir.

Yazma vakti.

Yazarken her şey çok mahrem. Ben ve kelimeler.

İş yayınlamaya gelinceyse cümle alem zihnimin, kalbimin tam ortasında hissederim.

Böyle zamanlarda insanların neden mahlas kullandığını daha iyi anlıyorum. Hem tüm çaresizliğini, ızdırabını çırılçıplak dök ortaya, hem de altına imzanı at.

Olacak iş değil.

Olur, olur da toplum böyle değil.

Teamüller hiç böyle değil.

İt gibi korktuğunu söyleyen düpedüz korkak, gülümsemesinin arkasına sığınan “normal” nitelendiriliyor.

Tüm duygular kötü kaka bir tek neşe, kahkaha ve özgüven var sanki bu hayatta.

Beni çok sakin ve dengeli bilenler içimde yatan sonsuz melankoliyi bilmez mesela. Durgunluğu, korkuyu ve umutsuzluğu.

Asıl olan bunca duygunun fırtınasında yol almak bana kalırsa. Düştüğünü cümle aleme göstermek sonra kendi kırıklarını tane tane tamir etmek. Göz yaşlarını akıtabilmek kapıya dayandıklarında.

Yüzünden memnuniyetsizliğin ve neşenin düpedüz okunabilmesi.

İnsan gibi değil, insan olmak.